Klęska urodzaju - Pod Wawelem - Kompania Kuflowa

Bez względu na upodobania kulinarne, moim zdaniem każdy powinien zaliczyć wizytę w tym miejscu. A to dlatego, że tu nie tylko chodzi o jedzenie. Tu chodzi o spektakl. Wszystko jest tu przemyślane i dopracowane. Swobodny wystrój przypomina mi bawarski klimat Octoberfest (na którym nota bene nigdy nie byłam), ale ta swoboda jest tu zaplanowana. Logo z rubasznym facecikiem powtarza się wielokrotnie, także na kuflach, garnuszkach, ulotkach. W trakcie wizyty co krok można natknąć się na jakiś gadżet: a to gigantyczna waga przy drzwiach (przetestowana – pokazuje prawdę, po wizycie powiększoną o jakieś 2 kilogramy), a to puszczane w toalecie obciachowe kawały z nagranym śmiechem, a to zupełnie legalnie wiszący wśród kafelków w męskiej łazience napis „miłym gościom z obecnej stolicy przypominamy o możliwości umycia rąk” (podobno w warszawskiej kompanii – gdyż jest to tzw. sieciówka - nikt się nie odgryzł).


"Do kotleta" przygrywa zespół (kontrabas, akordeon, czasem wokal) - jak dla mnie za głośno i bez polotu, ale wpisuje się w klimat. Osobno przygotowana jest "sala rodzinna", nieco cichsza, z salką zabaw na górze, gdzie można odesłać swoje pociechy, co by sprawdziły czy tamtejsze kolorowe kulki są takie same jak IKEA.

Do stolika przychodzi kelner, przedstawia się z imienia, opowiada o specjalnościach dnia (przy kolejnej wizycie przemowa ta niestety dłuży się i czuć, że jest sztuczna i męcząca dla mówiącego). W zależności od dnia tygodnia jest promocja na coś z regularnego menu, a w zależności od pory roku – menu sezonowe (a to kurki, a to śliwki, a na wiosnę truskawki). Po złożeniu zamówienia kelner wraca szybko z piklami „od restauracji” – kiszona kapusta i ogórki małosolne do jedzenia rękami. Piwo, które jest pewnego rodzaju atrybutem miejsca, podawane jest w swoisty sposób – jeśli zamówisz „duże” – dostaniesz litr w ogromnym kuflu, który trudno podnieść, jeśli weźmiesz „małe” – dostaniesz przyzwoite 0,4 l (minus ode mnie za zmianę z Żywca na Tyskie).

 Na danie główne czeka się dość długo, ale gdy już się je dostanie - to z przytupem. Bez względu na liczbę osób przy stoliku wszystkie talerze są przynoszone jednocześnie, co zazwyczaj spotyka się z podziwem dla muskułów kelnerek i zmyślnych stojaczków na pokaźne tace i talerze. Wizytujący po raz pierwszy w tym momencie wzdychają patrząc na rozmiar porcji – jednoznacznie – nie do przejedzenia. Za moment kelnerka wraca z półmetrowym młynkiem pytając czy ktoś życzy sobie świeżo mielonego białego pieprzu (w ogóle wszystko jest tu powiększone, czyżby właściciel miał jakieś kompleksy?;). Po posiłku jeszcze jedna miła niespodzianka – razem z rachunkiem przynoszą ci kieliszeczek wiśniówki, w sam raz na bolący od nadmiaru brzuszek.

Jeśli chodzi o samo jedzenie – zdecydowanie mięsne. Spośród zimnych przystawek polecam tatara – właściwie można go zjeść jako danie główne, gdyż…jest to porcja słusznych rozmiarów. Surowe mięsko w otoczeniu posiekanych ogóreczków, grzybków, cebulki, szprotki z musztardą, masełkiem i żółtkiem jajka, podawany z grzankami z głębokiego oleju i ząbkami czosnku do samodzielnego wyciskania. Trochę się człowiek namacha przy mieszaniu, ale warto.  

Z przystawek ciepłych powracam do kaszanki z patelni lub białej kiełbasy z chrzanem, w postaci surowego, cieniutko startego korzenia.

Dania główne – przede wszystkim – żeberka. Do wyboru z łagodnym sosem miodowo-orzechowym lub ostrym BBQ – osobiście wybieram ten drugi, ale pierwszemu nie mam nic do zarzucenia. Dobrze przypieczone, świeże mięso z kością, podane na kopie ciepłej, kiszonej kapusty, która jest tu wyjątkowo dobra. Oprócz tego opiekane ziemniaczki i ryż (zupełnie niepotrzebny, przez nikogo niezjadany).

Dla fanów golonki – jeśli występujecie w parach – weźcie klasyczną, ze świeżo tartym chrzanem – mięsko różowe, z tłuszczykiem, chrupiącą skórką. Jedną porcją najecie się we dwójkę. Jeśli zaś jesteście golonkowym singlem – spróbujcie golonki po węgiersku – takie samo mięsko podane w kawałeczkach, bez kości, z zawiesistym sosem z kawałeczkami świeżej chili, która sprawia, że danie jest raczej z tych ostrych.Oczywiście z górą dodatków.

Jeśli zdecydujecie się na sznycla olbrzyma – przygotujcie się na dobrze rozbitego, klasycznie opanierowanego schabowego. Rozmiar jak w nazwie.

Jedyną opcją, na jakiej kiedyś się zawiodłam, była deska „Oficer grilluje” – zestaw wiejsich mięs i kiełbas z grilla. Tu mogłyby się najeść i cztery osoby, ale część mięs była przepieczona i sucha, część zimnawa, a wątróbka surowa w środku.

Z pozostałej części menu zdecydowanym faworytem są świeże mule w garnku – proste, pyszne, faktycznie świeże, dzięki formie podania cały czas gorące (w promocji we czwartki).

Na zakończenie – nikt tu się nie dziwi, że prosisz o pojemnik i pakujesz resztki (a właściwie połowę niedojedzonego dania) na drugi dzień. W domu co prawda nie smakują już tak dobrze, choć nadal nieźle. Ale taki już urok tego miejsca. Jesteś w stanie wybaczyć tłum, hałas, zdarzające się nawet gastronomiczne potknięcia.Tu po prostu czujesz się bezpretensjonalnie dopieszczony i nie masz wyrzutów sumienia zaglądając do portfela następnego dnia.

Agata


No to teraz ja ;)

Do Kompanii mam swoistą słabość. Doskonale wiem, że będzie głośno, a jedzenie i menu przy kolejnej wizycie najprawdopodobniej mnie nie zaskoczą. Jednak co jakiś czas w Kompanii się pojawiam i za każdym razem jestem zadowolony.

Co do konkretnych dań to przede wszystkim – tatar! Trzeba się z nim pobawić, ale ja rezultat tej zabawy naprawdę lubię. Choć idąc w większej grupce lub na romantyczną kolację trzeba uważać: ilość czosnku podawana do tartinek może odstraszać od późniejszych interakcji ;)

Jeśli ktoś nie jest fanem tatara to zawsze może zamówić kwaśnicę – spory garnuszek zupy z kawałkiem żeberek jest naprawdę sycący.

Żeberka w sosie BBQ – moim zdaniem bardzo dobre i pewnie już niedługo się na nie tutaj wybiorę – zima idzie i trzeba futrować.

Golonka z chrzanem również jest pyszna – choć pewnie w życiu jadłem lepszą. Jedno ostrzeżenie w „Kompani” trzeba się dobrze zastanowić zanim się zamówi przystawkę + danie lub zupę + danie – porcje są naprawdę gigantyczne i po zjedzeniu zupy lub tatara niektórzy z przerażeniem w oczach przypominają sobie, że zamówili coś jeszcze. Ja raz porwałem się na tatara i golonkę – muszę przyznać było ciężko, a ja nie jestem z tych co się łatwo poddają.

W sezonie jesiennym zdecydowanie moim faworytem są rydze smażone na maśle jako przystawka - genialne!

Agata pisała o wiśniówce, która jest gratis – ja wspomnę o wyśmienitej cytrynówce, która jest niesamowicie wciągająca, a jej jedyną wadą jest cena.

Podsumowując, idealne miejsce jeśli:

- jesteśmy bardzo głodni, a nie chcemy wydać dużo pieniędzy

- chcemy zaprosić kogoś znajomego, ale nie chcemy restauracji ze sztywnym klimatem

- chcemy coś zjeść z kumplami i napić się piwa

MS


Dawno mnie tutaj nie było... Ale przyszedł czas, a raczej takie miejsce, o którym nie mogę nie napisać. Kompania Kuflowa jest właśnie takim miejscem. 

Ogólne wrażenia, kiedy myślę o Kompanii, to: świetna atmosfera, poprawne jedzenie. 

O atmosferze napisane było chyba już wystarczająco, więc powiem tylko, że jest to świetne miejsce, kiedy nie drażni Cię tłum i duża liczba decybeli, za to masz nastrój na głośno okazywana radość i pełen luz. Świetne miejsce aby zabrać na wieczorna kolację gości z zagranicy i trochę się wyluzować. Na mnie Kompania zawsze działa wyśmienicie!

Co do kuchni, sprawa ma się... różnie... Potwierdzam - tatar pierwsza klasa! A dobrego tatara wbrew pozorom nie jest zrobić łatwo. Dla małych żołądków nie polecam później brać za wiele (albo nawet nic więcej), ale tatara każdy mięsożerca zjeść tutaj powinien! 
Rydze - cudo! Sznycel olbrzym - bardzo dobry! Deska rybna (nie pamiętam dokładnej nazwy) - poprawna (z pewnyi wyjątkami - część była sucha), przeogromna! Za to kurczak - suchy i trochę nijaki... Ogólnie chyba zależy na co się trafi - część pozycji w menu jest pyszna, część zupełnie poprawna, niektórych zaś na pewno bym nie poleciła (pomimo niskiej ceny, szczególnie w porównaniu z wielkością porcji). 

I na koniec (zarówno wpisu jak i posiłku) - alkohol! Agata pisała już o piwie - jakże miła niespodzianka w jakże miłym kuflu. :) Wiśnióweczka podawana do rachunku - cudeńko! Bardzo delikatna w procentach, wyrazista zaś w smaku (wiśniowo-migdałowym). Dla niej samej mogłabym tu przychodzić. Mniej jednak zgodzę się z MS w kwestii cytrynówki - zarówno cena jak i smak pozostawiają... niesmak. Jak dla mnie za bardzo czuć alkohol a cytryna jest zbyt kwaśno-gorzka. Nie na moje kubki smakowe. 

Podsumowując - na prawdę polecam! Atmosfera sprawia, że kubki smakowe są łaskawsze i całość wizyty wspomina się niezmiernie pozytywnie. Za każdym razem!

Stąd tez po dłuższym namyślę poprawię wcześniejsze stwierdzenie na świetna atmosfera, dobre jedzenie. 

KADR-owa

Pod Wawelem - Kompania Kuflowa

Św. Gertrudy 26

Kraków

www.podwawelem.eu